Avila

Om 7:15 op. Vogels fluiten tussen de platanen.Ze zijn niet vlakgesnoeid zodat hun takken omhoog rijzen als de zuilen in de Sagrada Familia. Om 9:00 zijn we op pad naar Los Pilones, een reeks watervalletjes in harde rots. Voor de wandeling staat 3 uur. 

We stijgen meteen flink. Een wolk vliegen hangt steeds om ons hoofd, erg irritant. Leni zwaait ze weg met een varenblad. Pas na een paar honderd meter stijgen wordt het pad vlak. We kijken uit op het riviertje dat zich klaterend door de rotsblokken werkt. Hier lijkt nog volop water. Alles is diepgroen. Op een bospad moeten we even een stuk omlaag. We komen langs een mooie zwempoel. Daarna stijgt het pad opnieuw en komen de Pilones in zicht. Een schitterende plek.

Als we teruggaan komen de latere opstaanders ons tegemoet. We zijn om 11:00 beneden, douchen snel, twee koffie en op weg naar Toledo.

We besluiten de lange route via Avila te nemen, want die route is mooier, door de bergen en het hoogland want allee, we hoeven nergens snel te zijn. De weg slingert zich via ontelbare haarspelden naar het hoogland, over een pas van 1250 meter, daalt iets en gaat dan kilometers vrijwel rechtdoor. Het schiet lekker op en we parkeren dankzij Google Maps buiten de stadsmuur van Avila op een parking voor bussen. 

Avilla is levendig. Er is een viering ergens gaande: dames in avondkleding en heren in pakken en uniformen bevolken de straten. Google brengt ons naar de werkelijk schitterende kathedraal, de mooiste tot nu toe. 

Dan lopen we nog wat door de stad, op zoek naar een plek waar we 12 jaar geleden menen geweest te zijn. We vinden hem niet en vragen ons daarna of of het wel in Avila was, vergissen ons dan in de parking en zo wordt het ongemerkt later dan bedoeld. Om 16:30 vertrekken we pas naar Toledo. Dat is dan nog 135 km rijden.

Avila ligt op 1130 meter. De hoogvlakte is tamelijk kaal. Als we  dalen rijden we door een uitgestrekt bos van parasoldennen en wat lager zien we uitgestrekte graanvelden. Eigenlijk zijn we dan aan een camping toe maar die houden ineens op te bestaan zodat we geen keuze hebben dan doorknallen naar Toledo. 

De hele tijd hebben we met de airco aan gereden, zodat we niet in de gaten hebben hoe warm het is in Toledo. Dat merken we pas bij het uitstappen bij camping El Greco. 34 graden!! El Greco (De camping, niet de schilder) heeft een restaurant en die avond eten we met uitzicht op de verlichte oude stad, te gaar om zelf eten te maken. De wandeling was mooi, maar Toledo lag net iets te ver weg, net als Omsk (Troika hier, troika daar)..

Om 23:00 waait het een beetje en is de temperatuur gezakt tot 30 graden. Morgen wordt het iets heter..