Rijdag

Vandaag naar de tip van Peer, la Cueva de la Pileta. Normaal lopen we niet zo warm om met drommen toeristen door een druipsteengrot te banjeren. Dan heb je een gids die in de bizarre vormen allerlei vormen ziet die niemand anders ziet: een kameel, een neanderthaler, wellicht Poetin, maar dit was heel wat anders.

Even wat achtergrondinformatie: de Cueva de la Poleta is in 1901 ontdekt door een geoloog, maar ligt op priveterrein. De voormalige boerenfamilie beheert dus een grot. Hij is enorm met tientallen kamers, ook kamers die we niet bezochten en in meerdere lagen over elkaar. Wat wellicht typisch  Spaans is, is de planning: open elke werkdag en rondleidingen op elk half uur, dus 9:3o, 10:30 enz. Behalve nu. 

Toen we om 9:45 parkeerden op de kleine parkeerplaats was er niemand. Daarna moesten we 5 min een in rotsen uitgehouwen stijgend pad volgen alwaar een gesloten houten hutje stond. Even later kwam de eigenaar er aan. De eerste rondleiding was 11:30. Maar we wilden hem zien. Er waren grotschilderingen te zien,  dus wachten!

Om 11:30 ging het hek open. Het leuke was  dat de grot onverlicht was. We kregen allemaal lampen mee en de gids had een soort schijnwerper bij zich waarmee hij bepaalde zaken uitlichtte. Behalve de obligate druipstenen, erg mooi maar al eerder gezien, waren er ook rotstekeningen van 25.000 tot 40.000 jaar oud: paarden, een lynx, bokken, strepen om het aantal dagen bij te houden, een vroegere vuurplaats, dik onder de roet. Wie ooit De stam van de Holenbeer gelezen heeft, kan zich hierbij van alles voorstellen.

En zo liepen we dus met onze lantarentjes als de zeven dwergen achter elkaar de grot in, kamer na kamer. Erg bijzonder en boeiend. Er waren onderdrondse meertjes met 2mm grote blinde kreeftjes en vleermuizen. Na een uur stonden we weer bij het hek.

Daarna gingen een paar dingen mis, die kenmerkend zijn voor een camper. Waar raak je dat ding kwijt als je een dorpje wilt bezoeken. Dat is altijd een probleem. En dan waren er tussen deze plek en Cadiz ook nog eens erg weinig campings, hetgeen ons deed besluiten dan maar door te rijden naar camping las Dunas, ook al een tip van Peer, om morgen Cadiz te bezoeken. Er steekt hier een pontje over. Dus dat is het plan voor morgen. 

180 km gereden via Carreteras de Montana. Klaprozen, wilde monnikskappen, een soort margrieten, en veel Oleanders, gewoon als onkruid. Nu wel wat moe. Morgen hoeven we helemaal niet te rijden, heerlijk. Het waait hier alleen wel als een gek. Benieuwd of de boot morgen vaart?