Het is opnieuw een stralende dag als we bij het stationnetje van El Chorro aankomen om in te checken voor de Caminito del Rey.. We zijn ruim op tijd bij het beginpunt van de georganiseerde wandeling, echt toeristen. Het is vreselijk maar het kan niet anders. De gids juffrouw spreekt met een loodzwaar spaans- Engels en is nauwelijks te verstaan. Ze eindigt elke zin met OK, en we knikken braaf "ja". Haar collega vraagt of we allemaal "happy" zijn en de groep bevestigt dat, waarmee het debiliserende niveau van de uitleg wel aangegeven is. We worden geteld, krijgen uitleg over wat verboden is en krijgen daarna allemaal een helm op. De lulligheid ten top:
We worden overstelpt met informatie die je ook op Wikipedia kunt vinden en al snel laat ik het verhaal voor wat het is en trek mijn eigen plan, loop voor de groep uit of achteraan als het fotografisch zo uitkomt.
Het Koningspad is een wandelpad door de kloof van de Chorro rivier (zie blog gisteren). Het loopt 100 m boven de rivier en is met balken, veiligheidslijnen en bouten tegen de rotswand aangeplakt. Het is vrij spectaculair en je moet geen hoogtevrees hebben. Je mag de wandeling ook niet op slippers of naaldhakken doen. Het pad is 4 km lang, nergens breder dan een meter maar er zijn wel leuningen.
Het pad is in 1901 aangelegd om spullen voor twee hydro electrische centrales heen en weer te vervoeren. Toen was het veel primitiever en waren er nauwelijks leuningen. In de loop van de jaren leed het pad aan toenemend achterstallig onderhoud en werd het gesloten en de eerste meters van het pad gesloopt. Enkele waaghalzen die desondanks probeerden het gammele pad te lopen vielen dood. De eerste keer dat we in Spanje waren, ergens in 2006, hebben we het pad ook bezocht en de aanblik van het gammele pad maakte het ons toen direct duidelijk: omkeren! In 2016 is het pad voor veel geld hersteld. Voor zover Wikipedia.
De route is mooi, maar we zijn niet alleen, wat een groot deel van het plezier vergalt. Het eerste en laatste deel van de wandeling voert door een diepe en smalle kloof die in Amerika een slotcanyon heet. Na Miljoenen jaren erosie en opgeduwde rotsmassas heeft het riviertje een weg door de roodgele rotsen gesleten. Erg fotogeniek en het licht is perfect.
Daarna spoorslags naar Ronda, waar we vanaf de camping naar de beroemde brug lopen.
Onze conclusie: afgezien van de mooie brug valt Ronda wat tegen. Vandaag heel veel gewandeld en de dag afgesloten met een hapje in het restaurantje van de camping. En een biertje natuurlijk
Geen opmerkingen:
Een reactie posten