Gisteren naar het kantoor van camping Las Dunas, waar een zeer behulpzame en redelijk Engels sprekende stagiaire me hielp bij het maken van een excursie door het nationale vogelpark Doñana. Pelikanen, flamingos, lynxen en ander wild. Via handen en voeten en google translate geregeld. Dacht ik. 80,- Euro, niet niks maar dan heb je ook wat, per boot en per 4WD. Wat onduidelijk bleef was het opstappunt. Maybe the Visitor Center in Doñana? We zouden het gaan uitzoeken.
De volgende dag 200 km naar Doñana. Via een soort Hollywood Boulevard, een brede laan met palmen, verlaten we de omgeving van Cadiz.. Mooie rit, alles in bloei langs de weg, op de middenberm. Alsof je door een tuin reed: Oleanders in rood wit en roze, brem, mannentrouw en mimosa, bijna de hele weg door. Langs de weg overal parasoldennen met hun merkwaardige kuif. Een golvend noordFrans landschap. Onderweg even getankt, boodschappen gedaan en koffie gedronken in een tentje waar een buslading van mensen uit de heffe des volks op orkaanniveau met elkaar comminiceerde en verdere conversatie onmogelijk maakte.
In El Rocio ingecheckt bij de camping en even gecheckt naar de boeking van onze excursie. Het opstappunt was Cadiz! Slik! Daar waren we vanmorgen, 200 km van hier en we waren niet van plan om terug te gaan. Ok, cancelen, maar de booking was via camping Las Dunas gegaan dus het bedrag werd teruggestort naar de camping en daar moesten we het maar zien terug te krijgen. Mailtje gestuurd en hopen dat het goed gaat.
Vervolgens onze campingjuffrouw gevraagd om lokaal iets te boeken. Morgen kon niet, wel zondag. Ok zondagmorgen.We werden hier op de camping opgehaald. Daarna naar het bezoekerscentrum van het park. Vriendeijke meneer die ook geen woord Engels sprak. Via Google Translate verzekerde hij ons dat we niet bij de camping maar bij het bedrijfje zelf moesten zijn, op zondagmorgen.
Het bedrijfje had een kantoortje in El Rocio, dus voor de zekerheid daar even langs: nee we werden wel degelijk op de camping opgehaald en jazeker, zaterdagmorgen kon ook nog. Totale chaos. Het was een hele exercitie maar het is nu geregeld. Ik was het allemaal spuugzat en was blij dat Leni het hele geregel allemaal overnam.
El Rocio is een vreemd plaatsje, het ligt aan de rand van het vogelreservaar, maar er zijn twee typische dingen: het is niet bestraat zodat je je waant in een film van Ennio Morricone en op elke hoek een shootout verwacht:
Het tweede bijzondere is dat dit een bedevaartplaats is. Jaarlijks komen hier op de tweede Pinksterdag een miljoen pelgrims naar deze zandbak ter ere van de maagd van El Rocio. Meer hierover op Wikipedia.
Als we door het dorpje lopen proberen we de smalle trottoirs aan te houden. De weg is een grote zandbak. Het stof vliegt huizenhoog als een auto of bus voorbij stuift. Het is 14:00 en bloedheet en doodstil. Een paar toeristenkarretjes (paard en wagen) staan werkeloos op een schaduwplek.De basiliek is gesloten, maar een kapel aan de overkant niet. Er branden wat kaarsen maar de fabrieksachtige ruimte is duidelijk ingesteld op vele tienduizenden bezoekers. Sfeerloos.
De wandeling door het plaatsje is warm, stil maar plezierig. Doodstil, erg mooi huizen, een slaperige hond, nogal wat straatvuil, maar vooral veel zand.
Van al dat zand krijg je dorst en gelukkig was er ook een bodega. Dos cervezas por favor. Ach, meer hoef je niet te weten.
Morgen naar de vogels! Vroeg op!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten