Regen en wind

We eten in het restaurantje met uitzicht op het dorp. Het is een mooie plek, maar het is na achten en de temperatuur op 600 meter zakt snel. Sneller als op andere dagen. De wind steekt op. Hij komt uit een koude hoek. Net als we willen afrekenen en opstappen loopt de eigenaar van de camping nog even langs voor een praatje. Hij is een Duitser, de liefde heeft hem hier gebracht. Drie maanden geleden heeft hij met een compagnon de camping en het restaurant overgenomen. Nu al hebben ze de taken al weer verdeeld: hij de camping, de compagnon het restaurant. Het is te veel werk en verantwoordelijkheden moeten worden afgebakend. Het klinkt bekend. We hopen dat het hem lukt. Als we teruglopen naar de camper begint het te regenen, de eerste bui in drie weken. We zijn net op tijd om de dakluiken dicht te doen.

Het is koud,  die nacht. De volgende ochtend is het nog steeds fris. De lucht is wolkenloos maar er staat een koude wind. De thermometer geeft 12 graden aan. We ontbijten in fleece en vertrekken weer vroeg van deze fijne camping. 

Het plan is om vandaag naar Alcala del Jucar te gaan, een plaatsje in het achterland waar ik lang geleden op internet  iets over gelezen heb. De weg voert ons door bosrijk gebied en dan door wijngaarden op korte stok. Dan duikt de weg over de rand van een canyon en daalt met een tiental scherpe haarspeldbochten naar de bodem van de canyon. Daar ligt Jucar:

Het witte plaatsje ligt tegen een helling geplakt tussen twee witte rotspartijen. De weg er langs is smal en op de brug heeft het verkeer van de andere kant voorrang, wat ik niet meteen in de gaten heb, waardoor we even achteruit moeten.

Nadat we geparkeerd hebben en het dorp inlopen ontdekken we vrij snel dat de magnifieke ligging eigenlijk de grootste charme van het dorpje is. We lopen nog even naar het castillo, dat naast een fraai uitzicht ook busladingen andere toeristen oplevert. Beneden de dagelijkse espresso largo gedronken en daarna aan de andere kant met net zoveel haarspeldbochten uit het dal geklommen. Op de weg liggen af en toe doodgereden slangen. Het is geen prettig gezicht. De arme beesten hebben, net als bij ons egels, geen schijn van kans tegen het verkeer. Ook al stijgt de temperatuur, de koude wind blijft de hele dag.

We maken een sprong van 200 km om de laatste week weer kalmaan te kunnen doen. Bij Murcia wordt het druk en komen we zelfs even in een file.  Bij Almaha de Murcia duiken we de bergen in van de sierra Espuña. Via een smalle, snel stijgende en tamelijk slechte weg, duimend dat er geen tegenliggers komen, rijden we in een half uur de 15 km naar de camping omhoog.  Hij ligt mooi, maar op 800 meter zodat het hier 's-avonds ook weer fris is. Maar de wind is gaan liggen. Morgen een wandeling over de sierra. Prima camping met prima douches. Leni hangt haar kleren jammer genoeg niet voldoende uit de richting van de douchestraal. Ze worden allemaal nat.