Er zijn op de camping drie stellen die meegaan, allemaal Nederlanders en allemaal pensionado. In het onbestrate dorpje el Rocio, pikken we de rest van de deelnemers op en vertrekken, al hobbelend, richting het park. Bij de kathedraal krijgen we nog even uitleg over de jaarlijkse bedevaart, maar daar weten we alles al van. Het is een prachtig kleurrijk gebeuren en dat zullen we missen.
Het park is een oude delta die door zandafzettingen vanuit de rivier en vanuit zee langzaam is dichtgeslibt. Hollanders weten daar alles van, zegt onze gids fijntjes. De rivier loopt niet meer door de delta maar er langs, zodat, als het te weinig regent - en dat doet het hier ook - ze last hebben van verdroging.
De delta is omringd door een landschap dat aan savannes doet denken : grassen en wijd uiteen staande, bijna solitaire, bomen, vooral eiken, wilde olijven en vooral veel parasoldennen. Naarmate we dichter bij de delta komen wordt de bebossing veel dichter om plotseling op te houden. Alle ooit geplante eucalyptusbomen zijn gekapt en vervangen door oorspronklijke bomen.
Onze jonge gids spreekt goed engels maar zijn accent maakt het toch lastig om te verstaan. Ik laat het vertalen aan Leni over. Hij is enthousiast en vertelt honderuit over de dieren, de geschiedenis, de biotoop. Aardige knul. Hij maakt ons lekker met een lynx die ze vorige week zagen, maar dit keer verschijnt hij niet. Wel veel wilde zwijnen, paarden( er zijn er 100.000) en vogels. We zien een zwarte Wouw, rode wouw, gieren, ooievaars, een lepelaar, ibissen, adelaars, flamingos, een ree, en een slang die de gids even de bus in nam. Langs de weg een dood veulen dat vorige week door gieren is opgegeten. Om 13:00 zijn we terug. Veel gezien, maar veel ook van een flinke afstand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten