De Sierra Nevada Tramweg.

Er zijn vanaf 1900 diverse plannen geweest om de Sierra Nevada voor toeristen te ontsluiten. Plannen die inhielden dat er vanaf Granada een tramspoorlijn werd aangelegd naar Güéjar Sierra en verder door het dal van de Rio Genil de bergen in. Verderop zou het project voorzien in kabelbanen met diverse hellingen en het laatste stuk naar de top zou een lift genomen kunnen worden.

Geen van die plannen ging door totdat er in 1921 een nieuw projectvoorstel kwam dat wel uitgevoerd werd. Een groot aantal bruggen en tunnels werd aangelegd voor de eerste fase, maar de spoorlijn bracht nooit voldoende geld op. De staat heeft de spoorlijn nog overgenomen en er waren plannen voor uitbreiding, maar in 1973  was het afgelopen en werd de lijn stilgelegd en het spoor later verwijderd.

Om 8:45 vertrekken we lopend vanaf de camping.

3,5 meter geraniums bij de ingang van de camping

 De lucht is hardblauw, het wordt warm vandaag, maar er staat een lekker briesje en dat helpt. De eerste kilometer langs de weg zijn niet interessant. Er is geen stoep en het is uitkijken geblazen. Alleen het diepblauwe stuwmeer in het dal is een stop en een blik waard.

Na een zijweg wordt het rustig en naarmate we dalen naar het niveau van het meer horen we steeds meer de stroomversnellingen in de Rio Genil, die het stuwmeer voedt. Bij een restaurant begint de wandelroute de bergen in, langs het riviertje over het oude spoortraject. Het pad stijgt met een vast hellingspercentage en is daardoor goed  te lopen. De rivier brult in onze oren, het is een mooi smal  v- vormig dal, met overal bloemen, brem, klaprozen,

 wilde rozen, bloeiende dille, veel insecten, vlinders, vogels.

Restant oude spooroute

De oude spoorroute loopt via bruggen en tunnels

Klik hier voor filmpje tunnel

 langs de slingerende stroomversnellingen van het riviertje, ca 5 meter lager naast ons, gestaag de bergen in. Iedere bocht geeft weer nieuwe vergezichten. Overal komt water uit de rotsen.

Klik hier voor filmpje waterval

In de morgen is er dan nog veel schaduw en we zetten er flink de pas in. Verderop, bij een zijweg,  is nog een restaurantje voor onze ochtendkoffie, maar verderop wordt het stiller, hoger en warmer. Er zijn nauwelijks andere wandelaars.

Het is een prachtige route en steeds wil je weten wat voorbij de volgende bocht is, maar na 3 uur lopen, bij een berghut, houden we het voor gezien en keren we om.  Er komen hier twee riviertjes bij elkaar. Het is een mooi punt en ik denk aan vakanties, lang geleden, met de kinderen, in Frankrijk bij de Chute de la Druise, waar de kinderen in dit soort stroomversnellingen speelden.

Klik voor filmpje stroomversnelling

Op de terugweg is het warm, vooral de laatste lelijke km langs de weg.  Uiteindelijk 19 km in 5,5 uur gelopen, maar nu wel redelijk moe. Leni maakt water met citroen - en grapefruitsap. De rest van de middag luieren en lezen.